Skip to main content
LinkedInFacebookTwitter

برای اولین بار، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قطعنامه‌‌ی «توانمندی‌ها و تهدید هسته‌ای اسرائیل» را تصویب می‌کند

قطعنامه‌ای با حمایت چندجانبه‌ی الجزیره، عراق، جمهوری اسلامی ایران، اردن، کویت، لبنان، ماداگاسکار، مراکش، نامبیا، عربستان سعودی، سودان، جمهوری عربی سوریه، تونس و امارات متحده عربی، ابتدا با عنوان «تهدید هسته‌ای اسرائیل» در سال ۱۹۸۶ ارائه شد اما هنگام رأی‌گیری در مجمع عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شکست خورد. پیشنویس اصلاحی ۱۹۸۷ به «اطلاعات جدید درباره‌ی دراختیار داشتن سلاح‌های هسته‌ای توسط اسرائیل» اشاره‌ی مستقیم داشت. قطعنامه‌ی مذکور از اسرائیل می‌خواست تا با تبعیت از قطعنامه‌ی ۴۸۷ شورای امنیت در ۱۹۸۱، تمام پایگاه‌های هسته‌ای خود را تحت نظارت نظام پادمانی آژانس درآورد.

پیگیری زمینه

در ۵ اکتبر ۱۹۸۶، روزنامه‌ی انگلیسی ساندی تایمز، بر اساس شهادت مردخای وانونو [Mordechai Vanunu]، تکنیسین سابق سایت هسته‌ای دیمونا، و عکس‌هایی که او در اختیار این روزنامه قرار داده بود، جزئیاتی را از برنامه‌ی هسته‌ای مخفی اسرائیل منتشر کرد. برخی از کشورهای عربی طی یادداشت‌های تشریحی و جلسات عمومی که این پیشنویس قطعنامه در آن ها به بحث گذاشته شد، برای دفاع از پیشنویس پیشنهادی و مقدمه‌ی خودِ قطعنامه به افشاگری‌های صورت‌گرفته توسط تکنیسین سابق سایت دیمونا اشاره کردند. یادداشت تشریحی که عراق ارائه کرد بیان می‌داشت که «گزارش‌های مختلف مبتنی بر اطلاعات و عکس‌هایی که یکی از تکنیسین‌های قبلاً مشغول‌به‌کار در رآکتور مخفی دیمونای اسرائیل منتشر کرده و در اکتبر ۱۹۸۶چاپ شده است، تأیید می‌کند که اسرائیل بیش از ۱۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد.» به همین منوال، یادداشت سوریه بیان می‌داشت که «روزنامه‌ی انگلیسی «ساندی تایمز» در شماره‌ی ۸۴۶۱ خود اطلاعات بسیار جالب و تعجب‌برانگیزی را فاش کرده است که آقای مردخای وانونو، یکی از تکنیسین‌های هسته‌ای در سایت تحقیقاتی هسته‌ای ماخون 2 [Machon 2] دیمونای اسرائیل، دراختیار این روزنامه قرار داده است.»